تا زمستان شد

خنده ها مردند

گریه ارزان شد

دونم تا کی دلت چی سنگه …

بهار اومد با گل گندم مو تنها با درد خود مندم

ولم کردی با دل پر دردم دلم خینه دی ز حرفا مردم

منه دیوانه چرا به خودم بد کردم

همه گفتن که نگاهت تاوان دارد

منه دیوانه چرا نگاهت کردم

نگام کن که نگاهت مثل مروارید دریا دونه دونس

عزیزم تو عزیزی من سپردم آسمون واست بباره

میدونی تا دنیا دنیاست عاشقی معنیشو از اسم تو داره

دل ندارم بی قرارم ای قرارم تو بمان

قرص ماهم تو فانوس راهم تو

دین من دنیای من هرچه تو میگویی همانم

عاشق عاشقی میشی حتی اگه دلت نخواد

نه به آن دل بردن نه به این دل کندن جان به جانم کردی عشق

کاش دلم راضی بود کاش نمیرفتی زود غصه دارم کردی عشق

ای دل گفتمت بمان پس چه شد قرار ما ما نداریم هیچ رازی

ای دل هرچه بود و هست با رفتنت شکست تو در این عشق میبازی

طرح چشمان و جان تو و آن لب خندان تو ایمان مرا برد ایمان مرا برد

قرص ماهم تو فانوس راهم تو دین من دنیای من هرچه تو میگویی همانم

زیباترین غم عشق پناه آخرم باش که بی نفس نمانم

ساحل به ساحل هر شب بغل کن اشک من را

پره درده پره درده …

ایران ایران ایران ایران سرم روی تن من نباشه گر که ویرانه بشه هموطن من

ایران ایران ایران ایران سرم روی تن من نباشه گر که ویرانه بشه هموطن من

آرام آرام آتش به دلم زدی بنشین که خوش آمدی رویای من

این تو این جان من شوق چشمان من عاشق ها میکشی زیبای من

در پی چشمت شهر به شهر خانه به خانه شم روانه گل عشقم را چیدی دانه به دانه چه عاشقانه