میپیچه توی گوشم وقتشه از خواب بپرم

با خودش حرف میزنه امن یجیبو میخونه

توی خواب چیا میبینه خودشم نمیدونه

بگو بهم بعد از این چی میاد سر ما زیر بارون

چی میمونه بعد از این همه خاطره واسه دوتامون

بگو میخوای بعد من چجوری سر کنی روز و شباتو

کی غیر تنهایی قراره چشم انتظار من بمونه

پشت درم پشت دری که هیچکس برام بازش نکرده

دسته کلیدم حتی یک شب احساس آرامش نکرده

با هر آهنگی که غم انگیره به یادت میوفتم

یه عمره کافه هارو دنبالت دوره میگردم

تا کافه چی یه قهوه میریزه یادت میوفتم

دستام تو دستای گرم و مهربونت انگار برفه از خجالت آب میشه

چشمای تو ماهی عیده قهر کرده برگرده دریای منم آروم میشه

هرچی ازم به دل گرفتی رو بسوزون تکلیفمون با سال نو معلوم میشه

که میخوابم و خواب مرگه فقط که پا میشم و بالشم خونیه

چقدر گریه هست و چقدر شونه نیست …

یه جوری دلم تنگ میشه برات که حس میکنم بی تو نفرین شدم

هی گریه کردم تا یخش واشه سیل اومد و خونه خرابم کرد

میدونه از  این عشق بیمارم میتونه تسکین غمم باشه

یه کشور بی پرچمم اما شالش میتونه پرچمم باشه

تو که قلبت قبل از اینا رفته بود بایدم اجازه میدادم بری

چرا آدما نمیفهمن چقدر انتظارت منو اذیت میکنه

آخه کی تو گوش یه جنازه هی راجب آینده صحبت میکنه

همه دنیارو گشتم تا به این خونه بگم خونم نگو امشب مون این بار تمام عمر میمونم

همه بارونو دوست دارن من اما نم موهاتو توی گوشم بگو آروم تمام آرزوهاتو

همه بارونو دوست دارن من اما نم موهاتو توی گوشم بگو آروم تمام آرزوهاتو