آن که چون آیینه با من روبرو بود

درد و نفرین، درد و نفرین بر سفر باد

سرنوشت این جدایی دست او بود

اون چشات دیوونه کرد قلبمو

یادته توی زمستون دیدمت

تورواز دور بوسیدمت

زمستونِ منو مرداد کرده نگاهِ تو بدونِ هیچ حرفی

نه میتونم اَزت چیزی بخوامو نه میدونم کجای روزگاری