نگم از زلف پریشان و از آن نگاه گیرایت
از آن عالم دل فریب و آن دوچشم شیدایت
آره ماجرا این است شدم دیوانه و مستت
ای عشق امان از دستت امان از دستت

نم نم باران و این دل طوفان و

یاد آن دیدارمان مست از بوی تنش

دیدنت حتی کمش غنیمت بود آرام جان

انگاری جنگ میشد در دلم وقت وداع

انقده بازیم نده حالم بده جون عزیزت

من کم آوردم دیگ از دست تو شدم مریضت

مگه ی آدم چقد میتونه دلتنگ یکی شه

باشه هر چی تو بگی اما دیگ این آخریشه