پر از شنیدنی ترین ترانه هاییم ببین اسیر این سکوت بد صداییم

می آمیزم با چشمانت از تو در تو بی تو هر حادثه را

میجوشاند در من شعری گاهی یادت در فاصله ها

گله کن ای گل تا لاله فریبا گله کن

گله کن شکوه ی جا مانده از آن سینه بران

گله کن آن دل رنجیده تویی … گله کن

چون آن ماهی در تنگ تنگی عمرم بر آب است …

دور از رویت دور از صدایت شادی نایاب است با این با تو بیگانه ماندن رودم تالاب است

چون آن ماهی در تنگ تنگی عمرم بر آب است …

جستم تا در کامم شعری بروید در من مردی تنها آشفته روید

من میروم تا شاید به آخر رساند نگاهم سیاهی را

من میروم تا شاید که آخر بیابد کبوتر پناهی را

لب تر کنی هرچه خواهی شوم دیوانه تا بی نهایت روم

میرقصی در یادم از غیر از تو من آزادم

چون فریادی در صحرایی یا شب های بی فردایی

تا بگم چی اومد به سرم رفت چرا نازنین دلبرم

عیش و شراب و مستی کار ما بود عشق و خدا و هستی یار ما بود

اما شد رنگ زمستون نو بهار ما …

من این شعر گرانم که از ارزان و ارزانی جدا شد

من هر چه ام با تو زیباترم بر عاشقت آفرینی بگو

تابیده ام من به شعر تنت میخوانمت خط به خط مو به مو

نور باور پرواز تا به ناکجا تابیده شد به جان ز دیده ی تو

طلوع نگاه شروع شراب از مختصات نام توست

ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

آغشته به جانم یا بیگانه شدی یک لحظه ام از خاطر …

سر تا پا در واهمه ام کابوسی بی خاتمه ام فریادی در همهمه ام

سرد و مست و تلخ و تنها تو بگو که همین فردا چه به جز غم ما دارد

برهنه میکنم صدا را که با دلت حرفی بزنم

به تن تو پیوسته نشد دو دست عاشقم

به سیاهی برگشته قدم قدم دقایقم