در شهر به بدنامی افسانه کند ما را

بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری

ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را

مرا که از ندیدن تو خسته ام ببخش

اگر به انتظار تو نشسته ام هنوز

به دیگری اگر که دل نبسته ام ببخش