نگو باشه برای بعد همین الانشم دیره

من از امروز میترسم از اینکه انقدر سردیم

باید حرف بزنیم باهم باید این راهو برگردیم

توی نگاه سطحیتم تمام عمق عشق پیداس

یه روز آروم یه روز از عشق مث طوفانم انگاری

با تو هر روز یه جور خوبم چقد خلاقیت داری

دلم سوخت که تو بودی و اما با تنهایی سر کردم

دلم سوخت واسه قلبی که عاشقونه دست تو دادم

واسه عمری که سوزوندیم ولی باز نرفتی از یادم

ساکت همیشه بسته بود یه عمره آمادم بری

فهمیده بودی عاشقم از من خیالت تخت بود

پای تو موندم تا تهش پای تو موندن سخت بود

من واسه خودم که زندگی نکردم هیچوقت زندگی کردن من همیشه اجباری بود

بغضی تو سینمه که بشکنه دریا میشم این روزا بد جوری دارم تک و تنها میشم

کاری با این دل بیچاره ی من کردن که دارم افسرده ترین آدم دنیا میشم